Het intrigeert me dat echtgenoten bij het sluiten van het huwelijk niet stil willen staan bij de akte huwelijkse voorwaarden. Hoe komt dat toch? Het is geen sexy onderwerp, dat begrijp ik, maar het lijkt erop alsof het verder gaat dan dat. Er is weerstand om het samen over financiële onderwerpen en regelingen (bij een eventuele scheiding) te hebben, omdat dit niet past bij het romantische ‘nog lang en gelukkig samen’. Het huwelijk wordt niet als een contract gezien. Daarin krijgen de echtgenoten overigens gelijk van de filosoof Hegel, die het huwelijk evenmin als een contract zag, maar vooral als een heilig instituut.
Toch denk ik dat het huwelijk voor veel mensen onbewust wel een contract is: een voorstelling die zij zich maken van de emotionele steun die de ander moet bieden, het gevoel dat de ander hen moet geven. Frappant dat dit niet-bewuste ‘contract’ vaak bepalend is voor de relatie, terwijl het contract dat er daadwerkelijk ligt, de huwelijkse voorwaarden, wordt verwaarloosd! Ik wil deze twee bij elkaar brengen en (aankomende) echtelieden laten zien hoe je waardig, in verbinding maar toch ‘op eigen benen’, in het huwelijk kunt staan.
Hiermee maak ik de shift met mensen van een juridisch naar een integraal proces. Ik vind dat (aanstaande) echtgenoten recht hebben op zo’n integrale blik op hun huwelijk, met kennis van en aandacht voor de drie facetten van een huwelijk: relationeel, financieel en juridisch.Door het geheel op deze manier voor ogen te houden, wordt de blik van mensen verruimd en kunnen ze echt gaan staan voor het huwelijk dat ze aangaan.